Een man uit de EU werkt in de tuinbouw. Hij maakt lange dagen en krijgt nauwelijks betaald. Hij is vrijwillig naar Nederland gekomen om hier te werken en geld te verdienen. Hij heeft een universiteitsdiploma op zak en dacht in Nederland een goede baan te kunnen krijgen. Hij was in contact gekomen met een ondernemer en vertrok met hem naar Nederland. In de auto vertelde de betreffende man dat die ‘goede baan’ niet bestond en hij kon gaan werken als komkommerplukker. Zijn werkgever neemt zijn identiteitskaart in, waardoor hij nergens heen kan. Huisvesting en eten worden door de werkgever geregeld. Zijn loon wordt ‘verrekend’ met de kosten voor de reis en huisvesting. Hij slaapt op een kleine kamer met zes mensen.
Zonder matrassen, tussen vieze was slapen acht asielzoekers uit Syrië in een wasserette in Zaandam. Ze verdienen nog niet de helft van het minimumloon en moeten gratis extra uren werken om op de grond te mogen overnachten in de wasruimte. De eigenaren zijn nergens te bekennen wanneer de inspecteurs van Inspectie SZW, politie en Belastingdienst binnenvallen. De wasserette wordt meteen gesloten, de mannen worden door CoMensha naar een opvanglocatie voor slachtoffers van mensenhandel gebracht.